عـاقبت جان من از سینه به در می‌آید            بسکه از جوشن تو پـاره جگـر می‌آید
نـکـشیـدی نـفـس و من نـفـسم بنـد آمد            بی تو عـمـر نفـسـم زود به سر می‌آید

وضـع زخـم سر تو دیـدم و گـفتم تنها            این چـنین زخـم عـمیـقی ز تبر می‌آید
وسط کف زدن و خنده روی صورت تو            با فـزع اشـک من از دیـدۀ تـر می‌آید
به سر دوش کدامین پدری غیر از من            سـالـهـا بُـردن تــابــوت پــدر مـی‌آیــد
زنـدگـی پـای جـوانـی تو دادم رفـتـی            تو نگـفـتی که چه بر روز پدر می‌آید
بردنت رو به حرم کار من و زینب نیست            سخت تر هست از اینکه به نظر می‌آید